محققان دانشگاه نوتردام در جريان يک مطالعه با بررسي داروهاي مورد تاييد اداره نظارت بر غذا و داروي آمريکا، در صدد پي بردن به اين موضوع بودند که چرا بسياري از اين داروهاي تاثيري بر سرطان لوزالمعده ندارند.
محققان در اين مطالعه که در مجله Oncogene منتشر شد، متوجه شدند که جلوگيري از انتشار 'اگزوزوم ها' (exosomes)، نتيجه شيمي درماني را موثرتر مي کند.
بدنه تومور سرطان لوزالمعده از حدود 10 درصد سلول هاي سرطاني و 90 درصد سلول هاي حمايت کننده ساخته شده است.
مشخص شده است که سلول هاي حمايت کننده به نحوي از روند شيمي درماني جان سالم به در مي برند.
ويزکول هاي ميکروسکوپي به نام 'اگزوزوم'، حباب هايي با ماده ژنتيکي هستند که در جريان شيمي درماني از سلول هاي حمايت کننده آزاد مي شوند؛ اگزوزوم ها به سلول هاي سرطاني ياد مي دهد که چگونه زنده بمانند که در نتيجه به مقاومت تومور در برابر شيمي درماني منجر مي شود.
محققان در اين مطالعه متوجه شدند که با ممانعت از آزاد سازي اگزوزوم ها، تبادل اطلاعات ميان سلول هاي سرطاني و سلول هاي حمايت کننده قطع شد.
آنها استفاده از مسدود کننده هاي اگزوزوم که سمي نيستند را به عنوان تکميل کننده رويکردهاي شيمي درماني توصيه کردند.
سرطان لوزالمعده سومين عامل مهم مرگ و ميرهاي مرتبط با سرطان است و تنها هشت درصد مبتلايان بيش از پنج سال زنده مي مانند.