LabWorld.ir alt="پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران" title="پایگاه اطلاع رسانی علوم آزمایشگاهی ایران"

بزاق دهان انسان مسکنی طبیعی تولید می کند که 6 برابر قوی تر از مرفین است.

به گزارش خبرگزاری مهر، این ماده که "اپیورفین" نام دارد، نسل جدیدی از مسکن های طبیعی را که از قابلیت تسکین درد همچون مرفین برخوردارند ارائه می دهد بدون آنکه عوارض جانبی روانی و یا اعتیاد به دارو را در بر داشته باشد.

بنا بر گزارش سرویس خبری نیوساینتیست، یک گرم از این ماده پس از تزریق به پنجه های موش هایی با وزن 2/2 پوند، تاثیر مشابه تزریق 3 گرم از مرفین را برجای گذاشت.

"کاترین روژئوت" سرپرست تحقیق انستیتو پاستور پاریس در فرانسه در این خصوص گفت: تاثیر فرونشاندن درد این ماده درست شبیه به تاثیر مرفین است. اما از آنجاکه این ماده یک مسکن خالص نیست عوارض جانبی حاصل از آن باید مورد آزمایش قرار گیرد.

وی افزود: "اپیورفین" ممکن است حاوی مولکول ضد افسردگی نیز باشد.

پس از مرگ چه اتفاقی برای بدن ما می افتد؟ در این پست به بررسی دقیق اتفاقات پس از مرگ به روایت تصویر می پردازیم. 

ثانیه

1- فعالیت مغزی ناگهان زیاد شده و سپس متوقف می‏شود‏.

2 -دمای بدن هر ساعت حدود 0.9 درجه سانتیگراد افت می‏کند تا به دمای اتاق برسد.

دقیقه

3- سلول های بدن به علت کمبود اکسیژن شروع به مردن کرده و سپس تجزیه شدن و نشت کردن آن ها شروع می‏شود‏. شروع فرآیند فساد، تعفن و پوسیده شدن.

ساعت

4- کلسیم در ماهیچه ها ساخته شده و باعث انقباض می‏شود‏. این پدیده که جمود نعشی نام دارد تا 36 ساعت ادامه می‏یابد.

5- در نهایت ماهیچه ها شل می‏شود‏ که باعث می‏شود‏ باقیمانده ادرار و مدفوع از بدن دفع شوند.

6- پوست به خاطر خشک شدن منقبض می‏شود‏. این فرآیند باعث می‏شود‏ اینگونه به نظر برسد که موها و ناخن ها در حال رشد هستند.

7- جاذبه، خون را به پایین جمع کرده که باعث می‏شود‏ روشنی پوست کمرنگ شده و لکه های قرمز رنگ در آن پیدا شود.

روز

8- نقاط سبز رنگ روی بدن ایجاد می‏شود‏ چون آنزیم های اعضای بدن معمولا به کمک باکتری ها شروع به هضم کردن اعضا می‏کند‏.

9- بدن بسیار بد بو می‏شود‏ چون شروع به آزاد کردن مواد شیمیایی مانند پودرسین و کاداورین می‏کند‏.

هفته

10- حشرات بدن را می خورند. کرم ها و لاروهای حشرات می‏توانند 60% بدن را طی یک هفته هضم کنن.

11- رنگ پوست بنفش و سپس سیاه می‏شود‏ چون باکتری ها به هضم کردن بدن ادامه می‏دهند.

12- موی بدن میریزد.

ماه

13- اگر بدن در دمای 10 درجه ی سانتگراد باشد حدود 4 ماه طول می کشد تا بافت های نرم تجزیه شوند و تنها اسکلت باقی بماند. 

التهاب یا برافروختگی پاسخ حفاظی بافت در برابر آسیب واردشده یا تخریب یاخته‌ها است.

التهاب نوعی پاسخ موضعی بدن است که به دنبال خراش، بریدگی، سوختگی و یا هر نوع آسیب بافتی دیگر بروز می‌کند و باعث تورم، قرمزی، گرمی، و خارش محل آسیب دیده می‌شود.

التهاب یک پاسخ فیزیولوژیک به محرک‌های گوناگون مانند عفونت و زخم‌های بافتی است که به سرعت ایجاد شده و پایان می‌یابد.

برانگیزاننده‌های التهاب می‌توانند میکروبیولوژیکی (باکتری، ویروس، قارچ) باشند یا شیمیایی (مواد حساسیت‌زا و غیره) یا جسمانی (گرما، پرتوهای یون‌ساز، پرتوهای فرابنفش و غیره). التهاب‌ها هم‌چنین ممکن است در پی واکنش‌های خود ایمن بدن از حمله در رماتیسم پدید بیایند. بدن می‌کوشد از طریق التهاب عوامل آسیب‌زننده را برطرف کند و آسیب را ترمیم نماید.

داروهای ضد التهاب در فعالیت آنزیم‌هایی که موجب التهاب و تورم می‌شوند تاثیر می‌گذارد. عارضه التهاب به عوامل مختلف از جمله بیماری قلبی و سرطان ارتباط داده شده‌است.

یکی از اولین نتایج التهاب، مجزا کردن ناحیه آسیب دیده از باقیمانده بافت‌هاست. فضاهای بافتی و لنفاتیک در ناحیه ملتهب توسط لخته‌های فیبرینوژن مسدود می‌شوند و از این راه مایع به سختی در این فضا جریان می‌یابد. این مجزا کردن با دیوارکشی ناحیه آسیب دیده، انتشار باکتری‌ها یا محصولات سمی را به تأخیر می‌اندازد. شدت روند التهابی معمولاً متناسب با میزان آسیب بافتی است. برای نمونه باکتری‌های استافیلوکوک که بافت‌ها را مورد تهاجم قرار می‌دهند، سم‌های سلولی به‌ شدت کشنده‌ای آزاد می‌کنند.

گونه ها:

• ساده
• ویژه
• چرکی
• سمی
• واکنشی
• زایا
• نزله‌ای
• پارانشیمی
• سروزی
• ضربه‌ای
• قرحه‌ای

انواع:

• مزمن
• حاد
• بینابینی

عوامل:

• سوختگی
• حساسیت‌زاهای شیمیایی
• یخ‌زدگی
• مواد سمی
• عفونت توسط بیمارگرها
• زخم، سطحی یا نفوذی
• واکنش ایمنی بدن در اثر بیش‌حساسی
• پرتو یون‌ساز
• اجسام خارجی هم‌چون خس و خاشاک

 پلی داکتیلی به معنای داشتن انگشت اضافی یا انگشتان اضافه در دست یکی از شایعترین ناهنجاری های مادرزادی دست است و از هر 500 تولد در یک نفر وجود دارد و می تواند به اشکال متعددی ظاهر شود:

یک برجستگی کوچک در کنار دست

یک انگشت که در انتها پهن شده و دو ناخن دارد

یک انگشت اضافه که با یک پایه نازک از کنار دست آویزان است

یک دست با ظاهر معمولی با یک شست و پنج انگشت دیگر

و بسیاری اشکال دیگر

 پلی داکتیلی یا چند انگشتی می تواند به شکل های گوناگونی ایجاد شود. گاهی پلی داکتیلی همراه با سین داکتیلی یا به هم چسبیدن انگشتان است

از لحاظ مکانی انگشت اضافه بیشتر در طرف انگشت کوچک دست است ولی می تواند در طرف انگشت شست هم باشد. بندرت انگشت اضافه در بین انگشتان وسطی قرار گرفته است.

انگشت اضافه ممکن است فقط یک پوست اضافه باشد. ممکن است استخوان هم داشته باشد. ممکن است یک بند و یا چند بند استخوانی داشته باشد و یا حتی ممکن است استخوان آن با استخوان های کف دست مفصل شود. گاهی اوقات هم یک انگشت در انتها دو شاخه شده و یه دو انگشت تبدیل می شود.

علت پلی داکتیلی یا چند انگشتی چیست

در زمان جنینی دست ابتدا به شکل یک پارو است و سپس در قسمت هایی از آن شکاف هایی ایجاد شده و انگشتان از هم جدا می شوند. گاهی اوقات انگشتان به درستی از هم جدا نمی شوند و نتیجه آن دستی است که دو یا چند انگشت آن به هم وصل است که به آن سینداکتیلی می گویند.

گاهی هم بیش از چهار شکاف ایجاد شده و در نتیجه بیش از پنج انگشت درست می شود که به آن پلی داکتیلی می گویند. گاهی هم این دو اتفاق با هم می افتد.

پلی داکتیلی یا چند انگشتی گاهی ارثی است ولی در اغلب موارد بطور خودبخود و بدون زمینه خانوادگی ایجاد می شود. گاهی اوقات تعدد انگشتان دست همراه با دیگر ناهنجاری های مادرزادی مثل بیماری های خونی یا قلبی است پس هر بچه ای با این مشکل باید به توسط پزشک یک معاینه کلی شود.

درمان انگشتان اضافه یا پلی داکتیلی

درمان این ناهنجاری بصورت عمل جراحی و خارج کردن انگشت اضافه است. وقتی این انگشت اضافه در طرف شست قرار دارد معمولا بهترین زمان برای جراحی و خارج کردن آن یک و نیم سالگی است. عمل جراحی نباید به بعد از پنج سالگی بیفتد. وقتی انگشت اضافه در طرف انگشت کوچک است بهتر است در حدود یک سالگی جراحی شده و خارج شود و وقتی انگشت اضافه در وسط انگشتان دیگر است بهتر است عمل جراحی خارج کردن آن در سن شش ماهگی بچه انجام شود. بستن انگشت با نخ برای خارج کردن ممکن است موجب خونریزی های شدید شده و عملی خطرناک است. بهترین روش خارج کردن انکشت اضافی به توسط عمل جراحی و بوسیله پزشک است.

بیماری پارکینسون (Parkinson’s Disease) یا PD، برای اولین بار توسط دانشمند بریتانیایی دکتر جيمز پارکینسون (James Parkinson) در سال ۱۸۱۷ میلادی توصیف شد و بنابراين نام این بیماری به او تعلق یافت.

این بیماری همان لرزش در وضعیت استراحت است که شیوع آن بیشتر در سنین پیری است اما در جوانان هم دیده می‌شود شیوع آن در تمام مناطق دنیا یکسان است یعنی درصد شیوع بيماري با تغییر در منطقه خیلی فرق نمی‌کند. در حال حاضر از داروی لوودوپا یا L– دوپا جهت درمان و کنترل علائم بیماری استفاده می‌شود. از آنجا که دوپامین نمی‌تواند مستقیماً از سد خونی – مغزی عبور کند لذا L– دوپا که پیش‌ساز دوپامین است به صورت جایگزین به فرد تزریق می‌شود که پس از ورود به مغز توسط آنزیم دوپادکربوکسیلاز به دوپامین تبدیل می‌شود. البته نقش فیزیوتراپی هم در این زمینه بسیار زیاد است زیرا مانع پیشرفت بیماری و محدودیت عملکرد می‌شود.

علایم شایع: لرزش به خصوص در حالت عدم حرکت اندام، سفتی عضلانی و کندی حرکت در کل بدن، راه رفتن نامتناسب به حالتی که پاها به زمین کشیده می شوند و فاصله پاها از هم بیشتر از حالت طبیعی است. قامت خمیده، از بین رفتن حالت چهره، تغییرات صدا؛ صدا ضعیف و بم می شود. اختلال بلع، آبریزش دهان، توانایی ذهنی تا مراحل پیشرفته بدون تغییر می ماند و در مراحل پیشرفته به آهستگی کاهش می یابد. افسردگی، عصبی بودن.

این بیماری بر اساس چهار علامت مخصوص آن مشخص می شود: 

• ارتعاش دست و پا در حالت استراحت (لرزش بیمار همزمان با ارتعاش دست و پا در حالت استراحت) 

• آرام شدن حرکت (برادیکینسیا / Bradykinesia) 

• سختی حرکت (و خشک شدن) دست و پا یا بدن 

• تعادل بد (تعادل ضعیف)

در حالی که دو یا بیشتر از این علایم در بیمار دیده شود، مخصوصا ً وقتی که در یک سمت بیشتر از سمت دیگر پدیدار شود، تشخیص پارکینسون داده می شود مگر اینکه علایم دیگری همزمان وجود داشته باشد که بیماری دیگری را نمایان کند. بیمار ممکن است در اوایل، بیماری را با لرزش دست و پا یا با ضعیف شدن حرکت احساس کند و دریابد که انجام هر کاری بیشتر از حد معمول طول می کشد و یا اینکه سختی و خشک شدن حرکت دست و ضعف تعادل را تجربه می کند. اولین نشانی های پارکینسون مجموعه ای متفاوت از ارتعاش، برادیکنسیا، سفت شدن عضلات و تعادل ضعیف هستند. معمولا ً علایم پارکینسون ابتدا در یک سمت بدن پدیدار می شوند و با گذشت زمان به سمت دیگر هم راه پیدا می کنند.

تغییراتی در حالت صورت و چهره روی می دهد، از جمله ثابت شدن (fixation) حالت صورت (ظاهرا ً احساسات کمی بر چهره نمایان می شود) و یا حالت خیرگی چشم ( به دلیل کاهش پلک زدن). علاوه بر این ها، خشک شدن شانه یا لنگیدن پا در سمت تحت تاثیر قرارگرفته عوارض دیگر (عادی) این بیماری است. افراد مسن ممکن است نمایان شدن یک به یک این نشانه های پارکینسون را به تغییرات افزایش سن ربط بدهند، ارتعاش را به عنوان “لرزش” بدانند، برادیکنسیا را به “آرام شدن عادی” و سفت شدن عضلات را به “آرتروز” ربط بدهند. حالت قوز (stooped) این بیماری را هم خیلی از این افراد به سن یا پوکی استخوان (osteoporosis) ربط می دهند. هم بیماران مسن و هم بیماران جوان ممکن است بعد از بیش از یک سال که با این عوارض روبرو بوده اند برای تشخیص به پزشک مراجعه کنند.

بعد از بیماری آلزایمر (Alzheimer)، بیماری پارکینسون معمولترین بیماری مخرب اعصاب (neurodegenerative) به حساب می آید. پارکینسون یک بیماری مزمن و همیشه در حال پیشرفت است. این بیماری نتیجه از بین رفتن یا ضعیف شدن و لطمه خوردن سلول های عصبی در مغز میانی (سوبستانتیا نیگرا – substantia nigra) است. این سلول های عصبی ماده ای به نام دوپامین، ترشح می کنند. دوپامین پیام های عصبی را از سوبستانتیا نیگرا (مغز میانی) به بخش دیگری از مغر به نام کارپوس استراتوم (corpus stratum)، می برد. این پیام ها به حرکت بدن تعادل می بخشند. وقتی سلول های ترشح کننده دوپامین در سوبستانتیا نیگرا (substantia nigra) می میرند، مراکز دیگر کنترل کننده حرکات بدن نامنظم کار می کنند.

این موضوع یعنی نقص تجمع تخمک‏ها در تخمدان، یکی از نقص‏های سیستم تولید مثلی بانوان است که در 5 تا 10 درصد خانمها اتفاق می‏افتد. (PCO) را به عنوان یک نقص می‏دانند و نه یک بیماری. در اصل یک واکنش بدن (خانمها) در مقابل مصرف بیش از حد مواد قندی و شیرینی‏جات است. پیگیری این موضوع همان قدر که مهم و حیاتی است، می‏توان گفت که اصلا جای نگرانی نیست. 

همانطور که می‏دانید در هر ماه 20 عدد تخمک در داخل تخمدان آماده بلوغ می‏شود ولی فقط 1 عدد ازآنها بر همه غالب شده و از تخمدان خارج و به لوله فالوپ می‏رود تا آزاد شود و اما در مورد (PCO) چه اتفاقی می‏افتد؟ 

به صورت طبیعی، مصرف قند باعث تحریک پانکراس شده تا انسولین ترشح کند. ولی طی چرخه‏های فیزیولوژیکی بدن، مصرف مقدار زیاد و بیش از حد، قند به صورت چربی در بافتها ذخیره می‏شود و چاقی پیش می‏رود. حال این نکته حائز اهمیت است که تجمع چربی اطراف سلولها مانع از این می‏شود که انسولین به سلولها رسیده در نتیجه، کار باز کردن کانال عبوری گلوکز به داخل سلولها با مشکل مواجه می‏شود. تجمع قند در خون باعث شروع دیابت (نوع 2) است. 

از طرف دیگر زیادی تجمع قند در بانوان بر روی تخمدانها اثر گذاشته و تخمدانها ازخود واکنش نشان می‏دهند و شروع به تولید هورمون مردانه یا (آندروژن) می‏نمایند. این موضوع زیاد خوش آیند نیست، زیرا آندروژن مانع از آزاد شدن تخمک از تخمدان شده و در نتیجه تخمکها در تخمدان تجمع کرده و حالت رشته تسبیح به خود می‏گیرد (این موضوع درعکس سونوگرافی مشخص است). وقتی تخمکها آزاد نشوند پس جسم زردی (باقیمانده کیسه نگه دارنده تخمک) هم تولید نمی‏گردد. وقتی جسم زردی تولید نشود پس هورمون پروژسترون هم تولید نمی‏شود. مسلماً بدون حضور پروژسترون تنظیم چرخه قاعدگی بهم خورده و خونریزی‏های بدون نظم بوجود می‏آید. ادامه این موضوع در آینده باعث ناباروری و سرطان تخمدان می‏شود.

علائم

1) آکنه و جوشهای چربی زیاد. 

2) رشد بیش از حد موها در صورت و سینه. 

3) اضافه شدن وزن. 

4) درد در ناحیه پشتی و لگن خاصره.

5) شروع علائم دیابت نوع دوم.

6) فشار خون و تنگی نفس.

7) قهوه‏ای و تیره شدن پوست در نواحی گردن، بازوها و ساعد و همینطور در سینه.

8) افزایش چربی (کلسترول) خون.

9) مشکلات تخمک گذاری ماهانه.

 روشهای درمانی متعددی برای این موضوع پیشنهاد شده که شامل موارد زیر است:

1) مهمترین و اصلی‏ترین موردی که می‏توان اشاره کرد رژیم غذایی بدون قند است. منظور از رژیم غذایی بدون قند این نیست که کلاً مصرف قند متوقف شود! نه، زیرا بدن برای سوخت و ساز احتیاج به قند دارد. برای این موضوع پزشکان توصیه به مصرف غذاهایی می‏کنند که سرعت جذب قند آنها در بدن پائین است (low Glycemic Index). برای اطلاع از لیست اینگونه غذاها به آدرسهای زیر مراجعه نمایید:

http://holisticonline.com/remedies/weight/weight_diet-Low-GI-foods.htm

http://www.southbeach-diet-plan.com/lowglycemicfoodlist.htm

2) ورزش کردن باعث از بین رفتن چربیهای زائد بدن می‏شود و گلوکز به راحتی جذب سلولها شده و مشکلات (PCO) را به مرور از بین می‏برد.

موارد ذیل حتما باید تحت کنترل و دستور پزشک باشد:

3) مصرف قرص (مِت فورمین) یا (گلوکوفاژ) که برای درمان نوع دوم دیابت که براثر چاقی بروز می‏کند، تجویز می‏شود. مِت فورمین کنترل کننده انسولین برای رفع زیادی گلوکز خون است. این موضوع کمک می‏کند تا تولید تستسترون یا همان آندروژن کاهش پیدا کرده و مجددا تخمک گذاری بعد از چند ماه برگردد. درضمن سرعت رشد موها را نیز کاهش می‏دهد.

4) مصرف قرص (کلومیفن یا کلومیفن سیترات)، این دارو تخمک گذاری را تحریک کرده و باعث رها شدن چندین تخمک می‏شود. در بانوان متاهل به دلیل آزاد شدن چند تخمک همزمان، موارد دو قلو یا چند قلو مشاهده شده است.

5) تزریق هورمون (FSH) که کمک به رشد، بلوغ و نهایتا آزاد سازی تخمکها می‏کند.